Μάλιστα η κ. Μπιρμπίλη, φεύγοντας από το υπουργείο, φρόντισε να αφήσει και καυτή παρακαταθήκη κατά της ρύθμισης – σκάνδαλο, που όμως ανέλαβε να προωθήσει ο διάδοχός της Γ. Παπακωνσταντίνου, με express – ομολογουμένως – διαδικασίες και εν κρυπτώ.
Και επειδή τα γραπτά μένουν, αν κάποιος ανατρέξει στις σελίδες 22 και 23 του απολογισμού του έργου του ΥΠΕΚΑ (Οκτώβριος 2010 – Ιούνιος 2011) θα διαβάσει ότι «οδηγεί σε μεγάλη επιβάρυνση» αν εφαρμοστεί η υπάρχουσα εγγυημένη τιμή για τις μονάδες μέχρι 35 ΜW και για τις μονάδες μεγαλύτερης ισχύος.
Άλλο η τιμολόγηση
Η αναφορά αυτή βρίσκεται στο κεφάλαιο «Προσαρμογή Νομοθεσίας για Μονάδες ΣΗΘΥΑ» (Συμπαραγωγής Μεγάλης Απόδοσης) και η τέως υπουργός διαχωρίζει την υποχρέωση εναρμόνισης με το κοινοτικό δίκαιο από την τιμολόγηση που είναι άλλη υπόθεση, ενώ γράφει και για μια μονάδα μεγαλύτερης ισχύος από τα 35 MW που δεν έχει ακόμα λάβει άδεια λειτουργίας. Ποια είναι αυτή; Η Αλουμίνιον φυσικά.
Ένα μήνα μετά την έγγραφη θέση της περί σημαντικής επιβάρυνσης, ο Γ. Παπακωνσταντίνου έφερε αβασάνιστα στη Βουλή μία ρύθμιση που κάθετα αρνούνταν η προκάτοχός του. Με αυτήν, τακτοποιούνται απροκάλυπτα ιδιωτικά συμφέροντα και σύμφωνα με τους υπολογισμούς τριών φορέων (επιστημονικοί και επαγγελματικοί από το χώρο ενέργειας), το κόστος των 4,3 δις ευρώ που προκύπτει θα μετακλυθεί στους λογαριασμούς ρεύματος για μια 25ετία και ειδικότερα στο τέλος ΑΠΕ.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως το αρμόδιο για το νομοσχέδιο υπουργείο ΠΕΚΑ και ο υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου δεν έκαναν την παραμικρή επίσημη δήλωση – αντίκρουση του δημοσιεύματος ούτε ανέπτυξαν επίσημα κάποια αντεπιχείρημα.
Σε επικοινωνία που είχαμε με τον κ. Παπακωνσταντίνου, διαπιστώσαμε ότι η επίμαχη ρύθμιση δεν ετέθη σε δημόσια διαβούλευση και το χειρότερο δεν έχει κοστολογηθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Άρα παραμένει άγνωστη για τους βουλευτές που θα ψηφίσουν η συνολική επιβάρυνση, από το γεγονός ότι το πανωπροίκι στην Αλουμίνιον θα χρεώνεται στο Ειδικό Τέλος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Ο υπουργός του Μνημονίου κρύβει το λογαριασμό!
Πάντως σε μια προσπάθεια να εξωραϊσει τις εντυπώσεις που προκάλεσαν οι εκτιμήσεις των φορέων για καπέλο 4,3 δις ευρώ στους λογαριασμούς, το επιτελείο του υπουργείου ετοίμασε κάποια σενάρια πιο «soft».
Ένα εξ αυτών για μονάδα ισχύος 130 MW (η Αλουμίνιον είναι ισχύος 334 MW) καταλήγει σε ετήσια επιβάρυνση 57 εκατ. ευρώ ή 1,5 δις. ευρώ σε 25 χρόνια.
Ωστόσο ο υπουργός επιφυλάχθηκε ως προς την υιοθέτηση του περιεχομένου αυτού του εσωτερικού σημειώματος, όταν του επισημάναμε σειρά ανακριβειών. Όπως ότι: όλα τα έγγραφα της Ε.Ε., της ΡΑΕ και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αναφέρονται στην ένταξη των μονάδων ΣΗΘΥΑ στην ημερήσια αγορά με προτεραιότητα μετά τις μονάδες ΑΠΕ. Κανένα έγγραφο δεν αναφέρεται σε υποχρέωση καταβολής ειδικού τμήματος.
Πάντως, ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ) δημοσιοποίησε την αντίθεσή του με τη φωτογραφική παράγραφο του άρθρου 197, ζήτησε την απόσυρσή της και επανέλαβε ό,τι έγραψε πρώτα στον κ. Παπακωνσταντίνου. Πως η συνολική ετήσια επίπτωση στο Ειδικό Τέλος ΑΠΕ θα είναι της τάξης των 175 εκατ. ευρώ, με την τιμολόγηση με 130 ευρώ/Mwh (η εγγυημένη τιμή) της παραγόμενης ενέργειας μιας μονάδας ισχύος 350 MW.
Είναι προφανές πως εκτός από πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και κοινοβουλευτικό σκάνδαλο που παράγεται από τη ρύθμιση αυτή, απειλείται και η βιωσιμότητα των επενδύσεων ΑΠΕ – που επιδοτήθηκαν για καθαρή ενέργεια – και ευνοείται με προκλητικό τρόπο η παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα.
Ήδη στον κλάδο έχει ξεσπάσει σάλος, αλλά και εμφύλιος. Επίσης, ένας άλλος φορέας, ο Ελληνικός Σύνδεσμος Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και Θερμότητας (ΕΣΣΗΘ), στρέφεται κατά του ΣΕΦ, συντάσσεται με τη ρύθμιση του υπουργείου και φθάνει να συγκρίνει τις μεγάλες μονάδες ΣΗΘΥΑ με αιολικά και φωτοβολταϊκά.
ΠΗΓΗ: kaythpena2011.blogspot.com
