Λύτρα 35 εκ. δολ. από Έλληνες στους πειρατές

Πάνω από 10 δις. οι ζημιές της παγκόσμιες ναυτιλίας από τις ένοπλες ληστείες
 στα πλοία

Ειδικοί λογιστές των πειρατών αναλαμβάνουν το «ξέπλυμα» και την επένδυση τους σε υπεράκτιες εταιρείες

Απετράπη πειρατεία στο δεξαμενόπλοιο «Απολλώνειο» νηολογίου Πειραιά, ιδιοκτησίας της Neda Martime της οικογένειας Λυκιαρδοπούλου, το οποίο έπλεε 1.100 ναυτικά μίλια ανατολικά της Μαδαγασκάρης… Για το συμβάν ενημερώθηκε ο θάλαμος επιχειρήσεων του υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων.

Το δεξαμενόπλοιο του Γ. Αγγελικούση «Maran Centaurus», το «Navios Apollon» της Αγγελικής Φράγκου, ήταν μερικά από ελληνόκτητα πλοία, που έπεσαν στα χέρια πειρατών. Πληρώθηκαν γι’ αυτά, λίτρα που «τάραξαν» τα νερά της ναυτιλίας. Το φαινόμενο τείνει να γίνει πλέον σύνηθες.

Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των κρουσμάτων πειρατείας και ένοπλης ληστείας εναντίον άοπλων εμπορικών πλοίων που ταξιδεύουν στις θάλασσες της ΝΑ Ασίας ή του Ινδικού Ωκεανού, με προορισμό την Ευρώπη ή την Αμερική, έχουν αυξηθεί σημαντικά και δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουν αναφερθεί για κλοπές εμπορευμάτων χιλιάδων δολαρίων από containers ή ακόμα και crude oil από tankers αγκυροβολημένα μέσα σε λιμάνια, με την ανοχή πάντα των διεφθαρμένων τοπικών αρχών. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα στενά της Μαλαισίας/Ινδονησίας (MALACCA STRAIT) διακινείται το 1/3 της παγκοσμίας κίνησης εμπορευμάτων σε containers, ενώ στην περιοχή Υεμένης, Σομαλίας, Περσικού Κόλπου (δεύτερη περιοχή με μεγάλη πειρατική δραστηριότητα) διακινείται με τάνκερ το μισό της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ της μόδας και η εκδήλωση πειρατικών επιθέσεων εναντίον ανυποψίαστων θαλαμηγών που εκτελούν πλόες αναψυχής στα εξωτικά νησιά του Μπαλί, Ταϊτής και Καραϊβικής ή ακόμα και στα υπόλοιπα νησιά του Ινδικού Ωκεανού. Μια από τις αιματηρές επιθέσεις εναντίον σκαφών αναψυχής είναι των αμερικανικής σημαίας M/Υ ΜΑΗDI και M/Y GANDAL στις 8 Μαρτίοιυ 2005 ανοικτά των χωρικών υδάτων της Υεμένης που είχαν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο αρκετών επιβατών στην προσπάθεια των πειρατών να καταλάβουν τα σκάφη. Εναντίον του ιταλικού ιστιοφόρου SIRENE που αιχμαλωτίσθηκε από πειρατές στην ίδια περιοχή, χρειάσθηκε ειδική επιχείρηση της Ιταλικής φρεγάτας LIBECCIO. Σε συνεργασία με ελικόπτερο που επέβαιναν σε μια άλλη Γαλλική φρεγάτα και δυνάμεων βατραχονθρώπων πέτυχαν να απελευθερώσουν τους 6 Ιταλούς υπηκόους, πριν το πειρατικό πλοιάριο που τους είχε απαγάγει καταφέρει να προσεγγίσει τις ακτές της Σομαλίας.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ «ΘΥΜΑΤΑ»

Από ελληνόκτητα και ελληνικά πλοία, θύματα πειρατειών έπεσαν: Το «MV CAP.STEFANOS» μήκους 225 μέτρων και βυθίσματος 20 μέτρων (χωρητικότητας 77.000 τόνων φορτωμένο με κάρβουνο αξίας περίπου 30 εκ. δολλάρια), το δεξαμενόπλοιο «Maran Centaurus» της Maran Tankers του Γιάννη Αγγελικούση, του οποίου, σύμφωνα με πληροφορίες, τα λύτρα κυμάνθηκαν μεταξύ των 5,5 εκατ. δολαρίων και των 7 εκατ. ευρώ, που είναι από τα μεγαλύτερα ποσά που έχουν δοθεί. Το ελληνόκτητο φορτηγό «Filitsa» της Order Shipping Co.Ltd, το οποίο, σύμφωνα με διεθνείς πηγές, κρατούνταν από Σομαλούς πειρατές και απευθερώθηκε αφού προηγουμένως πληρώθηκαν λύτρα ύψους 3 εκατ. δολαρίων και βέβαια πολλά άλλα μικρότερης αξίας φορτίου ίσης ή μικρότερης από 5 εκ. δολάρια.

Περίπου 5 εκατ. δολάρια λύτρα λέγεται ότι κατέβαλε  η Αγγελική Φράγκου στους Σομαλούς πειρατές, που είχαν καταλάβει στα ανοιχτά της Σομαλίας, το φορτηγό πλοίο «Navios Apollon», και το κρατούσαν επί τρεις μήνες. Τα λύτρα παραδώθηκαν από αέρος.

            Μερικά επίσης σημαντικά περιστατικά είναι το super tanker της Σαουδικής Αραβίας «SIRIUS STAR» που μετέφερε 2.000.000 βαρέλια πετρελαίου αξίας 100 εκ. δολαρίων, το Ουκρανικό «MV FAINA» που μετέφερε όπλα και πολεμικό εξοπλισμό για το Σουδάν αξίας γύρω στα 70 εκ. δολάρια.

            Τα λύτρα που καταβάλλονται μετά από διαπραγματεύσεις από ειδικούς διαπραγματεύσεις (συνήθως Βρετανοί πρώην Αξιωματικοί των special forces) είναι πάντα μετρητά και μετά την καταβολή υπάρχουν ειδικοί λογιστές των πειρατών που αναλαμβάνουν το «ξέπλυμα» και την επένδυση τους σε υπεράκτιες εταιρείες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διεθνών ναυτιλιακών παρατηρητών, το σύνολο των λύτρων που φαίνεται να έχει καταβληθεί στους πειρατές της Σομαλίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών υπολογίζεται στα 280-300 εκατ. δολάρια. Στο 10%-13% περίπου αυτού του τζίρου προέρχεται από Έλληνες που μεταφράζεται σε 35 εκατ. δολάρια. Το κόστος για την διεθνή ναυτιλιακή κοινότητα ξεπερνά τα 10 δις. δολ. την ίδια περίοδο.

Το τελευταίο διάστημα που η Παγκόσμια Ναυτιλία επηρεάζεται αρνητικά από την οικονομική κρίση, έρχεται και η πειρατεία να προσθέσει ένα ακόμη πρόβλημα, ανεβάζοντας το κόστος για την μεταφορά του πετρελαίου, των παραγώγων του καθώς και άλλων υλικών και εμπορευμάτων από τις συγκεκριμένες περιοχές. Τα δε ασφάλιστρα για ένα πλοίο που διέρχεται από «επικίνδυνες ζώνες» έφθασε από τα χαμηλά των 500 δολαρίων που ήταν την ημέρα στα 20.000 δολάρια.

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Σύμφωνα με στοιχεία του International Maritime Organization, ο συνολικός αριθμός περιστατικών πειρατείας και ένοπλης ληστείας που έχουν εκδηλωθεί από το 2002 που ο Οργανισμός παρακολουθεί και καταγράφει τα περιστατικά ανέρχεται σε 5.598 μέχρι την 30^η Σεπτεμβρίου του 2010.

Ένα νούμερο αρκετά ανησυχητικό για την Παγκόσμια Εμπορική Ναυτιλία και την ελευθερία των θαλασσών και την ασφάλεια της ναυσιπλοϊας. Από αυτά τα περιστατικά μόνο στο 5% αποφεύχθηκε η πράξη της πειρατείας ή της ένοπλης ληστείας μετά από παρέμβαση των αρχών, σε ένα 10% αποφεύχθηκε η πειρατεία χάρις στην αντίδραση του πληρώματος και ελάχιστα περιστατικά από των συνολικά αναφερθέντων συνελήφθησαν και καταδικάσθηκαν οι ένοχοι από τα δικαστήρια των παρακτίων χωρών (Ινδονησία, Μαλαισία, Υεμένη, Σομαλία) με ποινές βέβαια εξαιρετικά χαμηλές και εξαγοράσιμες έτσι ώστε οι καταδικασθέντες να είναι γρήγορα και πάλι στην «πιάτσα της πειρατικής αγοράς».

Το μεγάλο όμως πρόβλημα με τους συγχρόνους αυτούς πειρατές είναι ότι έχουν αρχίσει να δημιουργούν σχέσεις «επαγγελματικής συνεργασίας» και με όλες τις υπόλοιπες μορφές του οργανωμένου εγκλήματος όπως ναρκωτικά, όπλα, διακίνηση λαθρομεταναστών κλπ. και κατ’ επέκταση και με το παγκόσμιο δίκτυο τρομοκρατίας, που πολλές φορές αρκετές από τις γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες των πειρατών για να διακινήσουν όπλα μαζικής καταστροφής (nuclear, chemical), εκρηκτικά μεγάλης ισχύος ή ακόμη και τρομοκράτες σε περιοχές που είναι εύκολα προσεγγίσιμες από την θάλασσα.

ΣΕΙΡΑ ΜΕΤΡΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΖΩΝΕΣ

Σύστημα ασφαλείας με πολεμικά πλοία

Η Παγκόσμια Κοινότητα βλέποντας με ανησυχία την έξαρση της πειρατείας και την παρεμπόδιση της ελευθερίας της ναυσιπλοϊας απεφάσισε μία σειρά μέτρων. Τα μέτρα αυτά που συνοψίσθηκαν σε οδηγία από τον ΙΜΟ και έχουν ισχύ από τον Ιούλιο του 2004 είναι τα παρακάτω:

Ύπαρξη (ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε πλοιοκτήτριας εταιρείας)  προσωπικού ασφαλείας που θα επιβαίνει σε κάθε πλοίο που θα εκτελεί πλόες μέσα από τις προαναφερθείσες επικίνδυνες περιοχές (MALACCA STRAITI, EAST AFRICA).

Ελαφρύς οπλισμούς επί κάθε πλοίου που την ευθύνη χειρισμού και φυλάξεως θα την έχει ο εκάστοτε επιβαίνων Πλοίαρχος σύμφωνα με τις οδηγίες της πλοιοκτήτριας εταιρείας.

Ship to Shore Alert Systems (Συστήματα Εγκαίρου Προειδοποιήσεως μεταξύ Ξηράς – Θαλάσσης).

Έκδοση ειδικών σχεδίων αντιμετώπισης αναγκών και ασφαλώς από όλες τις εταιρείες για κάθε τύπο πλοίου ξεχωριστό (Tanker, Bulk Carrier, Container).

Ένταξη παραπάνω περιοχών επικινδυνότητας σε War Risk Insurance Areas έτσι ώστε τα πλοία και οι πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπορούν να αποζημιώνονται σε περίπτωση εκδήλωσης επίθεσης από τους πειρατές και τα θύματα να θεωρούνται θύματα πολέμου.

Πέραν αυτών των μέτρων οι πλοιοκτήτες αναζητούν καθημερινά κάθε είδους αμυντικό σύστημα ασφαλείας που θα μπορούσε να αποτρέψει τους επίδοξους πειρατές από το να καταλάβουν τα πλοία τους. Το επικρατέστερο σύστημα είναι εκείνο των Μαγνητικών Ακουστικών Συσκευών μακράς εμβελείας που δημιουργούν ένα υποηχητικό θόρυβο που ακούγεται από δεκάδες μίλια μακριά προκαλώντας έτσι ένα φόβο σους πειρατές. Η λύση που έχει προταθεί από πολλές εταιρείες security για πλοία με χαμηλά έξαλα (τα ορατά μέρη του πλοίου από την ίσαλο και πάνω, δηλαδή από την επιφάνεια της θάλασσας) είναι η εγκατάσταση ενός συρματοπλέγματος περιμετρικά για να εμποδίζεται η απόβαση των πειρατών, ενώ τα συστήματα πυρόσβεσης πρέπει να διαθέτουν συνεχή πίεση κατά το ταξίδι, ώστε με μάνικες το πλήρωμα του πλοίου να είναι σε θέση να απωθήσει τους πειρατές. Μία άλλη μέθοδος που έχει προτείνει μια ολλανδική εταιρεία είναι η τοποθέτηση ηλεκτροφόρου σύρματος 9000 βολτ πάλι περιμετρικά, χαρακτηρίζεται όμως σαν ακατάλληλος για ορισμένους τύπους πλοίων, ιδιαίτερα εκείνων που μεταφέρουν εύφλεκτα υλικά, καύσιμα, κάρβουνο κλπ. διότι εγκυμονεί κινδύνους πυρκαγιάς.

Όλα αυτά τα μέτρα βέβαια είναι προς την σωστή κατεύθυνση αλλά όχι τόσο αποτελεσματικά. Έχουν ήδη ληφθεί μονομερώς από ορισμένες κυβερνήσεις κρατών – μελών του ΝΑΤΟ και Ε.Ε. και Κίνα (ΗΠΑ, Γαλλία, Ην. Βασίλειο, Ιταλία, Γερμανία, Νορβηγία, Ελλάδα κλπ.) που θέλουν να προστατέψουν τα εμπορικά πλοία τους και κατά επέκταση τα εμπορικά τους συμφέροντα, όπου θεωρούνται ότι αυτά τα συμφέροντα τους απειλούνται και υπάρχει κίνδυνος. Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια η Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, Ιταλία, Νορβηγία η Κίνα ακόμη και η Ιαπωνία στέλνουν εκεί όπου επιχειρούν τα εμπορικά τους πλοία πολεμικά πλοία να περιπολούν (φρεγάτες, αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, πυραυλακάτους) παρέχοντας μακρά προστασία και ασφάλεια στα ζωτικά φορτία/εμπόριο που διακινούνται μέσα από τις επικίνδυνες περιοχές με προορισμό τα λιμάνια των χωρών τους.

Οι προαναφερθείσες χώρες έχουν καταφέρει σήμερα να διασφαλίσουν ταυτόχρονα και τα εμπορικά τους συμφέροντα αλλά και το γόητρο τους σαν χώρες ναυτικές και με παράδοση ισχύος.

Παρόλο όμως την παρουσία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή με πολεμικά πλοία (η Ελλάδα έχει αναλάβει την διοίκηση 2 φρεγατών και 2 αεροσκαφών Ναυτικής συνεργασίας για αντιμετώπιση των περιστατικών), η πειρατεία και οι σύγχρονοι πειρατές πρέπει να αντιμετωπισθούν σαν απειλή για την παγκόσμια ελευθερία των θαλασσών, την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπων δια μέσου της θαλάσσιας οδού και θα πρέπει να ληφθούν σύντομα δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση τους, πριν το φαινόμενο αυτό εξαπλωθεί και σε άλλες θάλασσες πιο κοντινές σε εμάς από εκείνες της Ινδονησίας, Μαλαισίας και Σομαλίας.

ΠΩΣ ΠΑΓΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΛΟΙΑ

Τα γνωστά και άγνωστα μυστικά του ρεσάλτο

Η τακτική που χρησιμοποιούν τα μικρά πειρατικά πλοία τόσον στην περιοχή των στενών της Ινδονησίας/Μαλαισίας/Σιγκαπούρης, τα γνωστά με την επωνυμία MALACCA STRAIT, όσον και στην θαλάσσια περιοχή της Υεμένης/Σομαλίας είναι πολύ απλή μα αποτελεσματική, κυρίως για εμπορικά πλοία με μεγάλη χωρητικότητα που έχουν δυσκολία χειρισμών. Με ειδικά ραντάρ που έχουν τοποθετήσει στην ακτή της Ανατολικής Σομαλίας πάνω σε ειδικά καμουφλαρισμένα οχήματα που συνεχώς κινούνται για να μην εντοπισθούν, εντοπίζουν τον στόχο που τους ενδιαφέρει (φορτίο, σημαία, εταιρεία κλπ.) και συντονίζουν τις κινήσεις τους με τελευταίου τύπου ασυρμάτους πριν την τελική εφαρμογή του σχεδίου επίθεσης. Το σχέδιο επίθεσης είναι απλό. Είναι 3-4 ταχύπλοα με πανίσχυρες μηχανές που προπορεύονται του πλοίου. Διαλέγουν μια περιοχή όπου το πλοίο – στόχος δυσκολεύεται να κάνει μεγάλες αλλαγές στην αρχική πορεία του λόγω όγκου και ανά ζευγάρι τα ταχύπλοα δένονται μεταξύ τους με συρματόσχοινο που το μήκος του ενίοτε φθάνει και τις 1.000-2.000 γιάρδες. Κρατούν τις μηχανές σβηστές, βυθίζουν το συρματόσχοινο μέσα στην θάλασσα, απομακρύνονται μεταξύ τους και κάνουν ότι ψαρεύουν. Όταν, λοιπόν, το μεγάλο εμπορικό πλοίο προσπαθεί να περάσει ανάμεσα στα δύο μικρά πειρατικά πλοιάρια που δεν γνωρίζει ότι αυτά είναι μεταξύ τους ενωμένα, αυτά αρχίζουν να ανοίγουν την απόσταση μεταξύ τους και να τεντώνουν σιγά – σιγά το συρματόσχοινο, αφού έχουν επανεκκινήσει τις μηχανές τους. Κάποια στιγμή το συρματόσχοινο πιάνεται στην καρένα/ύφαλα του πλοίου – στόχος. Από εκεί και πέρα η δουλειά είναι εύκολη για τους πειρατές. Το πλοίο – στόχος πιασμένο, πλέον, στο συρματόσχοινο, κινείται αλλά δεν ξέρει ότι είναι παγιδευμένο και ότι έχει αρχίσει να σέρνει πλέον μαζί του στην αριστερή και δεξιά πλευρά του τα δύο πειρατικά πλοιάρια που αρχίζουν να μαζεύουν το συρματόσχοινο σιγά – σιγά και να πλησιάσουν το πλοίο – στόχο από αριστερά και δεξιά ταυτόχρονα, με μηχανές πλέον σβησμένες (που ανάβουν την τελευταία στιγμή) και να ετοιμάζονται για ρεσάλτο πάνω στο κατάστρωμα του. Ταυτόχρονα το ζευγάρι των άλλων πειρατικών πλοιαρίων που ήταν stand by αρχίζει να πλησιάσει από πρίμα (αριστερό και δεξιό ισχίο του πλοίου – στόχος) ώστε να διασφαλίσει ότι σε περίπτωση που δεν πετύχει το ρεσάλτο από τα δύο πλοιάρια των «συναδέλφων» τους, να είναι έτοιμοι αυτοί να επέμβουν και να μην χάσουν την λεία του παγιδευμένου πλοίου. Ο μόνος τρόπος αντίδρασης από το πλήρωμά του επιτιθεμένου πλοίου είναι, αν το πάρουν είδηση ότι τους επιτίθενται (γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που είδαν τους πειρατές όταν ήταν ήδη στο κατάστρωμα), να σημάνουν συναγερμό και να προσπαθήσουν με μάνικες νερού και φωτοβολίδες – που τις εκτοξεύουν πάνω στους πειρατές – να αποτρέψουν το ρεσάλτο. Μερικές φορές, χάρις στην εμπειρία του εκάστοτε καπετάνιου και την προθυμία του πληρώματος η επιχείρηση αυτή αποτροπής πετυχαίνει, άλλες όμως όχι πάντα γιατί, κακά τα ψέματα, με μόνο όπλο μια μάνικα νερού, όση πίεση και να διαθέτει, πώς να προβάλλεις αντίσταση σε πειρατές που είναι οπλισμένοι με Καλάσνικοφ και ρουκετοβόλα;
ΠΗΓΗ: blackmoney2011.blogspot.com